Dolunay Gerginliği...

Bazen anlaşılamayan davranışları var insanın. Neden çekildiğini bilmediği yerler. Oturmaktan sıkıldığı koşup kaçmak istediği yerler. Yürümekten sıkıldığı oturup bir nefes almak istediği yerler. 

Belki sadece bir sigara yakmak istediği yerler. Belki sohbet etmek istediği insanlar. Bu koşturmacanın içinde insan hem kendine kaçmak istiyor hem kendinden kaçmak... ama öyle böyle değil. Bazen düşünüyorum insan koşarak kendinden kaçabilir mi? 

En son baş başa kaldığı varlığından koşarak uzaklaşabilir mi insan? Enerji ilginç bir kavram bazen seni göklere çıkartıyor uçurmak istercesine. Bazen en dibe çekiyor bir şeyleri görmeni istercesine. 

En son insan içini boşaltırken buluyor. Belki birilerine belki bir yerlere... 

Terapistimin kafanın içinde ne kadar vakit geçiriyorsun sözü geliyor aklıma. Çok fazla derken buluyorum kendimi. Belki gerçekten doğru olduğu için belki sadece dikkat çekmek için. Ama en son çok fazla da buluşuyoruz. Normlara göre fazla olan bir kavram mı yoksa alışık olmadığım bir fazlalık mı karar vermesi zor. 

Kendisinden kaçmak isteyen bir adamın zihninin içinde çok fazla vakit geçiriyorum noktasında bulması kendini ne kadar ilginç. Yapılması zorunlu olan ama yeterince vakit ayrılmamış bir düşüncenin sonucu alınan bir karar gibi. 

İnsanların gözlerine bakmaktan kaçınmak gibi. İnsanların içimdeki bazı şeyleri görmelerini istemediğim gibi konu kendi gözlerimin içine bakmak olduğunda ondan da kaçıyorum belki de. Ne istiyorsun diye sormaya korktuğum gibi, sorduğum sorularla insanların dikkatini dağıtıyorum belki de. 

Dağınık düşüncelerin içerisinde toplu bir yazı yazmak kadar zor insanın kendini anlaması. Zor diyerek zorlaştırdığım bir kavram belki de. Bir şeylerin olduğunu görüyorum ama hedeflediğim noktaya varamadıkça zor kavramını yapıştırıyorum. Bir şeyler zor demekten vaz geçmeliyim ama bunu yapmak bile zor belki de. 

Bir sohbetin özlemi var içimde, kendimle konuşmak istemediğim için insanlarla sohbet etmeyi seviyorum belki de. Kendimle sohbet etmeyi beceremediğimi düşünüp, insanlarla sohbette iyi olduğumu düşünüyorum belki de. 

İnsanlarla olan sohbetimde iyi olduğumu kimse söylemedi bana ama şu an ki huzursuzluğu unutturduğu için bana, o anı daha çok seviyorum. 

Dağılıyorum... karanlık beni ele geçiriyor. Ellerim düşüncelerin hızına yetişmede zorlanıyor. Kim bilir 

belki sadece düşüncelerimi aktarırken bu kadar yavaştır ellerim. Konu kendine vurmak olduğunda yeterince hızlı. 

Bacaklarım yavaş, konu kendinden kaçmak olduğunda yeterince yavaş. Belki onlar bile bana bir şeyler anlatmak istiyordur. Mesela kaçma kendinden artık yeter diyordur ama her şeyi bilen zihnim kaçmakta ısrarcı. Bildiği şey bu, farklısını düşünmekten bile kaçan bu zihne dur demesi ayrı dert. Bide böyle düşün demesi ayrı... 

Hadi bugün farklı bir şey yapalım kaçmayalım kendimizden. Yüzleşelim kendimizle ne demek istediğini birlikte anlayalım. 

Başarısız olduğu için üzgün içim. Sinirli değil üzgün. Yapamadığım için üzüldüm biraz. Üzülmeye hakkım var ve benden de bunu anlamamı istiyor. Anlıyorum. Dışarıya gösterdiğin şefkati, sevgiyi kendine göster istiyor. Birileri tarafından sevilmeye çabalamaktan vazgeç. Sen sevmeye başla diyor. Geçen gün bir konuşmada duymuştum. Sevilmek elimizde değil ve elimizde olmayan şeyleri istemekten vaz geçmeliyiz. Sevmek öyle mi? Değil. İstersen sevebilirsin diyor içim. Belki de en başta kendimi severek başlamalıyım diyorum. 

Neden sevemiyorum bataklığına düşmekten çok sıkıldım. Artık sevmeye niyet ediyorum. Niyet etmek bir eylem diyorlar. Kendimi sevmeye niyet ediyorum. 

Bu düşünce ilk kez kendimden kaçmak için değil de kendime doğru bir adım atmışım gibi hissettiriyor. Bu tarafa atılan adımla başlıyordur belki de kendini tanıma yolculuğu. Dışarda bir hayat var kabul. Orada anlayışın sana ışık olup yol gösterdiğini deneyimledin. Aynı anlayışı içerideki yolculukta sergileyebilecek misin diye sormadan edemiyor insan. 

Tekrar bir bilinmezlik, tekrar bir bilmiyorum. Hazır bir şeylere niyet etmeye başlamışken bir niyette buraya yakışır gibi hissediyorum ve kendime karşı anlayışlı olmaya niyet ediyorum. Dışarıya gösterdiğim merhameti kendime göstermeye niyet ediyorum.